فیزیوتراپی خدماتی را به افراد ارائه می دهد تا حداکثر میزان تحرک برای آنها ایجاد، حفظ و بازیابی شود.
فیزیوتراپی به کاهش درد، بازیابی تحرک و انعطاف پذیری، افزایش دامنه حرکتی مفاصل، تقویت ماهیچه ها و حفظ وضعیت بدنی درست کمک می کند.
فیزیوتراپی توسط فیزیوتراپیست ها انجام می شود که متخصصان دارای مجوز در حیطه سلامت هستند.
انواع فیزیوتراپی
1- فیزیوتراپی ارتوپدیک
فیزیوتراپی ارتوپدیک بر روی جراحت های مربوط به استخوان ها، مفاصل، تاندون ها، رباط ها و ماهیچه ها تمرکز می کند.
این جراحت ها شامل جراحت های ورزشی می شوند.
دکتر فرشاد خسروی می گوید: «در کشورهای پیشرفته، جراح ارتوپدی تیغ جراحی را به دست نمی گیرد مگر اینکه فیزیوتراپیست قابلی را در کنار خود داشته باشد.»
فاکتورهایی مانند سبک زندگی بی تحرک و حتی افزایش احتمال وقوع حادثه در نتیجه مدرن سازی، صنعتی سازی و افزایش تعداد اتومبیل ها چالش های پیش روی ارتوپدها و فیزیوتراپیست ها هستند.
فیزیوتراپی ارتوپدیک بسته به شدت جراحت، شامل دو دسته اصلی می شود:
2. فیزیوتراپی کوتاهمدت
فیزیوتراپی کوتاه مدت برای بیمارانی است که آسیبهای اسکلتی-عضلانی-عصبی کوچکی دارند.
این آسیب ها می توانند ناشی از حادثه باشند که در آن ها جراحتهای ساده بافت نرم یا بعضی شکستگی های ساده اتفاق افتاده است یا ممکن است آسیب های غیر ترومایی باشند.
این بیماران برای بهبود قطعی فقط برای یک دوره کوتاه نیاز به فیزیوتراپی سرپایی دارند.
3. فیزیوتراپی بلندمدت
این دسته مربوط به بیماری های پیچیده تری مانند آرتریت روماتوئید، شکستگی های قابل توجهی مانند شکستگی در مفصل ران یا ستون فقرات می شود.
این بیماری ها ممکن است منجر به ناتوانایی های شدید فیزیکی و عوارض جانبی مانند پاراپلژی و فلج چهار اندام شوند یا ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.
این بیماران به تعداد جلسات بیشتری از درمانهای گسترده فیزیوتراپی نیاز دارند و درمان آنها غیر سرپایی خواهد بود.
4- فیزیوتراپی نورولوژیک
مشکلات نورولوژیک مختلفی وجود دارند که نیاز به درمان های منظم فیزیوتراپی دارند.
آسیب های سیستم عصبی، چه در مغز یا نخاع باشند و چه مربوط به اعصاب محیطی، ممکن است به دلایل مختلفی مانند تروما، سکته مغزی، ام اس، پارکینسون، بعضی عفونت های خاص، اختلالات شناختی، بیماری های ناشی از کمبود هایی مانند کمبود ویتامین B۱۲ و نئوپلاسم ایجاد شده باشند.
در مورد بیماری ها و مشکلاتی مانند فلج ماهیچه ای، چه همی پلژی باشد یا فلج چهار اندام و مشکلات دیگری مانند آتاکسی، سرگیجه، سفتی ناشی از بیماری پارکینسون، رعشه و دیستونی به فیزیوتراپی بلند مدت نیاز است.
5. فیزیوتراپی سالمندان
این نوع فیزیوتراپی شامل درمانهایی برای بازتوانی بیماران مسن است.
افرادی که در گروه سنی بالای ۶۵ سال هستند از مشکلات ارتوپدی و نورولوژیکی مختلفی رنج می برند. آنها همچنین نیاز به مراقبت های ویژه دارند.
در این سن قدرت تعادل کم می شود و این باعث می شود که فرد زمین بخورد و در نتیجه دچار شکستگی شود.
یک فیزیوتراپیست با در نظر داشتن تمام این مشکلات به افراد مسن تمرین های تعادلی مختلف، تقویت ماهیچه ای، استقلال عملکردی، بازیابی دامنه حرکتی مفصل و تمرین های تنفسی را برای پاکسازی و باز شدن ریه ها و توانبخشی قلب آموزش می دهد.
افراد در این گروه سنی نیاز به وسایل کمکی مناسبی دارند، مانند وسایل کمکی هنگام راه رفتن؛ وسایل کمکی برای جلوگیری از سُر خوردن بر روی سطوح مختلف؛ میله های محافظ در حمام و غیره.
6. فیزیوتراپی قلبی-ریوی
برای بازتوانی قلب و ریه وجود فیزیوتراپی ضروری است.
بیمارانی که مشکلات تنفسی مانند بیماری های مزمن انسدادی ریه (COPD) از جمله آسم برونشیت،آمفیزم، التهاب ریه و عفونت ریه دارند یا جراحی هایی مانند جراحی بای پس سرخرگ کرونری (جراحی پیوند قلب)، پیوند کلیه و بسیاری از موارد دیگر داشته اند، برای بازیابی قدرت قلب و رسیدن به استقلال عملکردی نیاز به فیزیوتراپی بیشتری دارند.
7. فیزیوتراپی اطفال
بسیاری از کودکانی مبتلا به مشکلات تاخیر در رشد، فلج اطفال و فلج مغزی برای مدت بیشتری به فیزیوتراپی نیاز دارند.
فیزیوتراپی اسپاسم این کودکان را کاهش میدهد و به آنها کمک می کند که در هر مرحله از پس مشکلات برآیند، در صورت داشتن ضعف عضلانی ماهیچه هایشان تقویت شود و مستقل شوند.
به طور کلی فیزیوتراپی روشی است که با آرام ساختن عضلات و مفاصل به کاهش درد بیمار کمک می کند و همین امر تاثیرات جسمانی و روانی زیادی دارد. پزشکان پیشنهاد می دهند که بهتر است با شروع درد به پزشک مراجعه شود و در صورت پیشنهاد پزشک سریعا جلسات فیزیوتراپی آغاز گردد. اگر این روش درمانی به موقع آغاز شود معمولا درد را به طور کامل از بین می برد و بدن بیمار به سلامت بالایی می رسد.